αποβραδο

αποβραδο
πεταξα διπλα σε ενα παγκακι το μισοκαμενο μου τσιγαρο και προχωρησα μονη μου
μεσα στο μουντο αποβραδο με ενα κομπο λυπης μεσα μου μεγαλο
ματωμενο κλαδι ξεχασμενο απο το πολυ καιρο ειναι η χαρα μου
συλλογιεμαι τα τοσα λουλουδια μιας αχαρης νιοτης τοτε που σε ειχα κοντα μου που μου χαρισες
εφυγες και σκορπισαν στους τεσσερις ανεμους ολα τωρα
αναβω αλλο ενα τσιγαρο και τοτε η νυχτα προβαλλει μεγαλοπρεπα μπροστα μου
γυροφερα στα στενα δρομακια του παρκου μονη μου ματαια
επεστρεψα σπιτι μου με κλαμα  και η σκεψη μου εκει στο παγκακι του παρκου ακομη να ειναι
που γραψαμε με τα κλειδια το ονομα μας
η σκεψη μου εκει και σε σενα
αφου η συντροφια σου δεν ειναι εδω μαζι μου.